..การเกิดแก่ เจ็บตาย เป็นนายโลก
แต่ทุกข์โศกที่เกี่ยวเกาะเพราะลิขิต
อย่าโทษเวร โทษกรรม นำชีวิต
แล้วปล่อยจิต ปล่อยใจ ไปตามกาล
..เมื่อเกิดกาย เป็นมนุษย์รู้ผิดชอบ
ใช่จะกอบ ใช่จะโกย ใช่จะผลาญ
เมื่อทำดี กรรมดี ย่อมอยู่นาน
ให้ลูกหลาน ได้ชื่นชอบ ได้เชยชม
..เมื่อจะคิด คิดจะทำ นำคนอื่น
จะต้องฝืน จะต้องหยุด ให้เหมาะสม
สมกับนำ สมตั้งจิต คิดปรารมภ์
ให้ชนชม ในแบบอย่าง ทางที่ดี
..เมื่อเกิดกาย เป็นมนุษย์ รู้ผิดชอบ
อย่ามัวกอบ อย่ามัวโกย โดยหลีกลี้
คิดหลบธรรม มองเห็นชั่ว ว่าสิ่งดี
จวบเจียนที่ จะสิ้นลม ฤาพบธรรม
..ถ้าเกิดแก่ เจ็บตาย คือนายโลก
ควรใช้ธรรม นำโลก ให้สุขล้ำ
ทำโดย...ธรรม.. นำทาง เป็นประจำ
ความเลื่อมล้ำ แปลกแยก จะผ่อนคลาย
“คนจร”
๒๘ มิถุนายน ๒๕๓๙
ห้วยขะยุง
ความเป็นมา บทกลอน ทำ...ธรรม เป็นบทกลอนที่แต่งเพื่อลงในจุลสาร "นิเทศสัมพันธ์" เพื่อสะท้อนปัญหาที่เกิดจากการให้ความดีความชอบในระบบราชการ "นิเทศก์สัมพันธ์"เป็นจุลสารที่ทำหน้าที่สื่อกลางระหว่างครู กับ หน่วยศึกษานิเทศก์ ในช่วงที่ไปเป็นศึกษานิเทศก์ที่อำเภอเขมราฐ ณ สำนักงานการประถมศึกษาอำเภอเขมราฐซึ่งในช่วงที่อยู่นั้น(ปี ๒๕๓๗ - กันยายน ๒๕๔๕) หน่วยศึกษานิเทศก์สำนักงานการประถมศึกษาอำเภอเขมราฐมีศึกษานิเทศก์ในขณะนั้นมีศึกษานิเทศก์ จำนวน ๔ ท่านประกอบด้วย ศน.ปัญญา เพชราเวช เป็นหัวหน้าหน่วย ท่าน ศน.ประภัศร์ งามเถื่อน ศน. สุระ วงศ์มา และ ศน.อภิชาติ ศรีภาค์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น